Her er det eg fann ved «massegrava» nær Mariupol

av Eva Bartlett

Ifølge Vestlege medium i seinare tid, har russiske styrkar gravlagt oppimot 9000 sivile Mariupol- innbyggarar i «massegraver» i ein landsby rett vest for den ukrainske storbyen. brukar satellitt-bilde som liksom-bevis, og repeterer påstandane til Kiev-tru tenestemenn om at «kroppane kan ha blitt gravlagde lagvist» og «russarane grov grøfter og fylde dei med lik kvar dag gjennom heile april».

Eg drog til staden og fann ingen massegraver.

Den 23. april slo eg følge med RT-journalisten Roman Kosarev på eit besøk til lokasjonen, i landsbyen Mangusj. Det eg såg, var nye, ordna graver, inkludert nokre som framleis var tomme –ei utviding av ein kyrkjegard som allereie fanst på staden. Inga massegrop. Mange av gravene hadde plakettar med namna og fødselsdatoane til dei avlidne, når det var kjent, og dei gjenverande jordlappane var nummererte etter gravlegginga.

Sidan media for det meste kopierer og limar inn frå same kjelde – den tidlegare borgarmeisteren av Mariupol, Vadym Boitsjenko (som verkar vere langt unna byen no) – vil eg sitere frå artikkelen til Washington Post.

Boitsjenko, står det i artikkelen, «kalla byen det ’nye Babyn Yar’, refererande til ei av dei største massegravene i Europa, lokalisert i utkanten av Kiev, der 33 000 jødar vart drepne av nazistane i 1941 under Andre verdskrig.»

Dette er ironisk på fleire nivå. Ein borgarmeister som kvitvaskar nynazistar som har gått amok i byen hans – særleg dei frå Azov-bataljonen, som har brukt sivile som menneskelege skjold, okkupert og militarisert sivil infrastruktur, avretta sivile – samanliknar ei påstått (ikkje-eksisterande) massegrav med ein nazi-massakre frå Andre verdskrig.

I mellomtida har Kiev-regimet omskrive historia, laga ein versjon der nazistane frå Andre verdskrig og kollaboratørane deira var nasjonalheltar. Det mest berykta dømet er Andre verdskrigsfiguren Stepan Bandera.

Boitsjenko sin alarmerande påstand nummer to, var at den påståtte «massegrava» var «det 21. hundreårets største krigsbrotsverk». Vi er berre 22 år inn i det, men vi har allereie sett den USA-leidde invasjonen og destruksjonen av Irak, gruslegginga av Syrias Raqqa, Saudi-Arabia som krigar i Jemen – samtlege større utfordrarar enn «massegravene» i Mangusj, som ikkje lar seg oppdrive. I røynda har staden kring 400 individuelle jordlappar, inkludert nær 100 tomme. Dei 9000 lika og «det 21. hundreårets største krigsbrotsverk» var uverifiserte påstandar, sagt fram av ein borgarmeister som flykta frå byen sin, promotert av media, som seinare innrømde at dei ikkje kunne verifisere påstandane – men då var skaden allereie skjedd.

Gravarar motbeviser massegrav-påstandane

Medan vi gjekk rundt på staden, dukka det opp to menn som hadde ansvaret for gravlegging. Då dei vart presenterte for eks-borgarmeisteren sine skuldingar om massegraver, avviste dei heftig påstandane.

«Dette er ikkje ei massegrav, og ingen kastar lik ned i ei grav,» fortalde den eine.

Ifølge dei, så legg dei kvar person i ei kiste og ei separat grav, detaljane blir nedskrivne på likhuset, og når dokument med namn og alder blir leverte, så blir jordlappen merka med ein plakett som inneheld den informasjonen. Elles blir det brukt eit nummer.

Interessant nok har dei også merka seg at ein del av dei nye gravene inneheld gravlagde ukrainske soldatar. «Dei er også menneske,» sa ein av mennene.

For dei som er i tvil om lokasjonen, sjå Romans rapport: dronebileta hans viser at det er presis same lokasjon som vist på satellittbileta brukt av Vestlege medium.

Samtidig er massegraver noko Ukraina har blitt skulda for, seier Roman. Han siterer DPR-leiaren Denis Pusjilin, som har slått fast at minst 300 slike stadar har blitt oppdaga sidan 2014.

Han snakka og om kva han hadde vore vitne til.

«I 2014 eller 2015 vart det oppdaga massegraver medan Azov- eller Aidar-krigarar trekte seg tilbake frå Donetsk-regionen. Eg såg til og med ei kvinne, ho vart graven opp, ho hadde armane bundne bak på ryggen, ho var høggravid, og ho hadde eit hol i hovudet, så det betyr at ho vart avretta.»

Den amerikanske journalisten George Eliason, som har budd i Lugansk i mange år, har skrive om dette uhyrlege. I ein dokumentar om saka, seier han:

«Eg har vore her i fem minutt, så blir eg fortald at dei første fem folka dei fann, var fem avkappa hovud. Dei var alle sivilistar. Kven gjer slikt mot folk?»

Denne historia om ei massegrav i Mangusj er ei ny falsk nyheit frå dei Vestlege korporative media, som før har pusha kuvøsebarn som blir kasta i bakken av irakiske soldatar, pusha løgner om masseøydeleggingsvåpen i Irak, og bore fram rapportar om eit kjemisk angrep i Douma som aldri skjedde, berre for å nemne nokre få av skrønene deira.

This outstanding report from Syria by Eva Bartlett penetrates the ‘iron dome’ of Western propaganda, also known as news.It is about a chemical attack that never happened in a country attacked, subverted and blockaded in your name.https://t.co/AX1Zwbg0g0

— John Pilger (@johnpilger) May 27, 2021

Medan eg var i Mariupol den 21. og 22. april, såg eg destruksjon. Der var øydeleggingar takka vere dei nynazistiske & regulære ukrainske styrkane som okkuperte toppetasjane i bustadbygg og brukte dei som militære posisjonar, og såleis trakk til seg retureldgiving mot bygga. Men eg såg og folk i gatene og ein byrjande oppryddingsprosess før gjenoppbygging kan finne stad.

Streets of Mariupol, including areas 1 km from the Azovstal plant where Ukrainian forces are bunkered down.Yes, there is destruction, that’s what happens when Ukrainian forces & Nazis embed in residential areas & occupy apartment buildings. It isn’t Raqqahttps://t.co/4ha3BTMBOJ

— Eva Karene Bartlett (@EvaKBartlett) April 25, 2022

Eg vil gjenta det eg før har sagt om Vestleg medierapportering frå Syria (som etter mi erfaring, frå felten i det landet, i det store og heile er uærleg): dei som promoterer desse skrønene og denne krigspropagandaen, har blod på hendene sine.

Etter dei tallause løgnene som strøymer ut frå Vestlege korporative medium, skulle eg ønske folk ville utøve kritisk tenkning når nye påstandar blir pusha, særleg når det blir repetert i kor av dei vanlege mistenkte.

*

Eva Bartlett er ein kanadisk uavhengig journalist. Ho har vore fleire år i felten og dekka konfliktsoner i Midtausten, særleg i Syria og Palestina (der ho budde i nesten fire år).

Ho skriv regelmessig for Global Research. 

Biletet øvst: Eit førstehands utsyn over lokasjonen der Kiev hevdar graver inneheld tusentals lik. (Kjelde: Eva Bartlett)

Den originale kjelda for denne artikkelen er Internationalist 360

Omsett av Monica Sortland

Tidligere publisert på derimot.no

Forsidebilde: Annie Spratt